Een nieuwe uitdaging

 

Lang geleden dat ik hier een berichtje schreef, veel gebeurd in de tussentijd.  Ik quilt nog steeds, maar op een laag pitje.  Op dit moment is er een quilt in de maak voor zoonlief en dochterlief, 2 in totaal dus.  Een hele grote en een 1 persoonsquilt, laat ze hier vast nog een keer zien. Maar ik wil nu eigenlijk dit blog gaan gebruiken om wat anders met jullie te delen.  Motivatie om weer te gaan wandelen, degene die mij kennen weten dat ik al veel heb gewandeld. Nu wil ik het weer gaan oppakken en in september in Schotland gaan wandelen. Vorig jaar zijn wij op rondreis door Schotland geweest. Prachtige sprookjesachtige steden en een geweldige ongerepte ruwe natuur.  Heel veel van Schotland gezien, vanuit de bus. Helaas niet of nauwelijks zelf in de natuur gelopen. 

Bij thuiskomst zei ik al, ik wil terug en dan gaan wandelen. Een maand later raakte ik uit de running door een burn out. Totaal geen energie meer en alles was te veel. Nu gelukkig weer aan het opkrabbelen. Dit gaat met vallen en opstaan, goede dagen en weer mindere, maar komt goed. Van mijn coach moet ik gaan schrijven en kijken wat ik wil als er totaal geen belemmeringen zijn. Dan komt reizen weer boven en wandelen en fotograferen en dan ook maar schrijven. Ik heb immers altijd veel plezier beleefd aan het schrijven van mijn blogs.  Door de komst van Facebook en Instragram is het bloggen er bij gebleven. 

Gisteravond zag ik ineens iets voorbij komen over wandelvakanties in Schotland , nou precies iets wat mij enorm aanspreekt.  Maar om nu in een tentje te gaan overnachten en mij aan GPS over te geven , gaat mij nog net iets te ver, zover ben ik nog lang niet. Laat ik de lat nu een keer niet te hoog leggen.  Dus weer verder gegoogled en toen kwam ik DE reis voor mij tegen. Vliegen naar Glasgow , dan met een bus verder naar de eerste bestemming en vanuit daar met een groep dagelijks te wandelen in de Highlands van Schotland.  Een schot in de roos.  Acht dagen wandelen en via Edinburgh terug naar huis. De reis precies in omgekeerde volgorde als vorig jaar. Ik kreeg er direct enorm veel energie van. En ineens bedacht ik dat ik dan wel weer moet gaan trainen. En aangespoord door de instagram pagina , geen zin wel doen,  de wekker op kwart voor zeven gezet en vanochtend gelijk begonnen.  Na maanden zon en warmte, liep ik dus vanochtend om 7 uur in de regen en met dikke jas mijn rondje. Maar ja ook dat kan Schotland zijn, dus ook al had ik niet zoveel zin, toch doorgegaan. En het was heerlijk, de regen striemend in mijn gezicht met als uitzicht een prachtige regenboog. Ik genoot later nog van het zonnetje op mijn gezicht en de mooie verre uitzichten.  De koeien onderweg dachten er het hunne van, ik heb er maar heerlijk om gelachen.  

Na thuiskomst gedoucht en ontbeten, maar ik had vandaag al vroeg mijn dagtotaal van mijn stappen te pakken. Nu er voor gaan om dit morgen en overmorgen weer te doen.  De dagen dat ik moet werken , heb ik bedacht, ga ik dan in de avonden lopen. Helpen jullie mee mij te motiveren om te gaan! Dan houd ik jullie op de hoogte van mijn avonturen richting Schotland.  

Lieve groetjes,

Brigitt@

Weer gaan bloggen?

 

Zal ik weer gaan bloggen? Soms kriebelt het best wel. Het is toch ook wel een leuk dagboek. Al lang niet gequilt, dus dan ook geen blog. Mijn laatste quilt was de high tea with hattie. Daarvoor de schoolgirl quilt gemaakt. Beide heerlijke quilts om te maken. Vorige week zondag weer eens een aantal quilts uit de mand gehaald en in de kamer uitgestald. Mijn BOM quilt is inmiddels helemaal gequilt. De Sutton grange hangt nog te wachten om gequilt te worden. Zal ik de draad weer oppakken? Met quilten ben ik vandaag weer met een nieuw project gestart. De hunter star quilt. Misschien geeft het bloggen over de vorderingen van deze quilt , inspiratie om door te zetten. Wat zeggen jullie, weer gaan bloggen? 

                                 Lieve groetjes

                                      Brigitt@

In de ring

Jaa de Worthing Downs quilt zit in de ring. Ben zo blij met het resultaat tot nu toe. Er zit een wollen vulling tussen en dat quilt heerlijk, het geeft ook een heel mooi effect. Vorig jaar nog heel lang zitten twijfelen of ik hem machinaal zou laten quilten, zag zoveel mooie gequilte quilts voorbij komen. Maar nu ben ik mijn quiltvriendinnen dankbaar dat ze mij hebben aangespoord om hem met de hand te gaan quilten.  Al zal er vast nog wel een moment komen, dat ik zal roepen had ik maar...….

Inmiddels is het middenblok klaar. Om de applicaties heen gequilt en hier en daar vliegt een extra vlinder en vallen er losse blaadjes. 

Zijn er ook al enkele blokken gequilt.  Zo leuk, tijdens het quilten zit ik alweer te bedenken hoe het volgende blok het mooist gequilt kan worden. En ik was even vergeten hoe rustgevend het quilten ook al weer is. Heerlijk!!  En daarbij komt nog dat het zo lekker warm is, zo'n grote wollen quilt over je knieën. 

En dat is toch wel fijn, nu de winter voor de deur staat. Na de prachtige herfstkleuren en luchten, heeft zelfs de winter al even van zich laten horen. 

Specht bij de achterburen in de bomen.

Roofvogel, denk torenvalk, bij de overburen op de zonwering.

Gezellig brutaal roodborstje in de tuin. 

Ik hou wel van de winter, maar niet van de gladheid. Dus ik wil wel graag ijs en veel zon, maar of mijn wensen worden vervuld, we zullen het zien. Wel leuk dat met de kou ook de vogels weer terug komen in de tuin. 

Ik kruip weer lekker op de bank onder de quilt en ga nog een paar steekjes zetten, lekker zen. ;)

Groetjes en tot de volgende keer,

Brigitt@

50

50

Voor sommigen zomaar een getal, voor anderen een mijlpaal, voor mij een dankbare leeftijd. 
Op de dag dat ik 50 werd, een paar weken geleden, hadden Paul en de kinderen een paar geweldige verrassingen voor mij. Toen ik wakker werd zat er een "bijna"levens echte SARAH in de voortuin bij de picknicktafel. Super!. Aan het geroezemoes in huis en het feit dat ik ineens niet meer overal mocht komen, wist ik dat er iets stond te gebeuren. Maar toen ik dit zag was ik toch echt verrast. Wat bijzonder en zo leuk gemaakt. En wat hebben ze een lol gehad, hoorde ik achteraf. Paul op de fiets met in zijn fietstas een bh van mijn vriendin, wat een ellende had dat kunnen geven ;) 

Nadat ik Sarah in de tuin had bewonderd, kwam ik terug in de serre en keek naar de plek waar de naaimachine in de vensterbank hoort te staan. Groot was dan ook mijn verbazing dat daar ineens een andere stond en niet zomaar een andere. Een witte Singer Featherweight.  Wat.... Paul had er één voor mij op de kop getikt bij de kringloopwinkel. Was zijn jarenlange speurtocht dan toch eindelijk gelukt. En wel net voor mijn 50e verjaardag. Wat een mazzel voor hem en zeker voor mij. 

Maar dit was nog lang niet alles. We moesten ons gaan haasten, anders gingen we de boot  missen naar Texel. Ik wou dit jaar mijn verjaardag vieren op Texel. Een speciale verjaardag vier je op een speciale plek was mijn motto. 

Afgelopen zomer hadden we al eens mijn verjaardag gevierd, maar niet alleen mijn verjaardag. Jaren terug hebben mijn heit en ik al afgesproken, als we 75 en 50  mogen worden in 2018, geven we een tuinfeest. En dit jaar was het dan zover. Het feest werd iets ingekrompen, het werd een intiem, heel gezellig familiefeest. We hebben genoten, bedankt nog heit en mem.

Maar weer terug naar Texel, we hadden een speciale missie op Texel deze dag. Ooit schijn ik tegen Paul en de kinderen te hebben gezegd, toen we op Texel op vakantie waren, dat ik wou parachute springen als ik 50 werd. Was het allang vergeten, maar zij dus niet (gelukkig). Eerst lekker naar het strand geweest en de vuurtoren. Daarna een fijne wandeling door de Sluftervallei. Om ons daarna te melden bij het Paracentrum op Texel. Maar helaas kregen we daar de mededeling dat het parachutespringen voor die dag was stopgezet ivm te veel turbulentie in de lucht, waardoor het niet verantwoord was verder te springen. Dat was even een domper op de dag, maar ja dat risico zit er in en het moet uiteraard wel veilig zijn. Afgesproken dat we op een later tijdstip terug zouden komen.

En dat was dus gisteren. 's Ochtends vroeg in de auto richting Den Helder om op de boot te stappen en een nieuwe poging te wagen. Het was onderweg erg bewolkt, maar op Texel aangekomen zag het er goed uit. Er werd gesprongen. En omdat het erg mooi weer was, kon er op grote hoogte gesprongen worden. De vraag kwam dan ook of ik misschien ook van 13000ft oftewel 4 km wou springen. Dit hield in dat de vrije val van 30 seconden zou worden verlengd naar 60 seconden, een hele volle minuut dus. Euh ja is dat niet lang en is dat niet...… . Dat is geweldig zei het meisje achter de balie. Want het draait toch allemaal om de vrije val bij het parachutespringen. Doe maar zei Paul, je doet het maar 1 keer en dan moet je het goed doen. 

En het was GEWELDIG!!!  Op het moment dat ik uit het vliegtuig sprong, had ik even zo iets van neeee, maar gelukkig kon ik de knop omzetten en was het GENIETEN!!  Wow wat een ervaring, je "dondert" een minuut lang met 200 km per uur naar beneden. Dan even een "schok" op het moment dat de parachute open gaat. En dan is er de stilte en het genieten van het uitzicht, de zee, de vuurtoren, de "kleine" auto's onder je en natuurlijk de Sluftervallei. 

En nu ga ik heel hard sparen om nog eens een keer te kunnen springen, want dit wil ik nog een keer meemaken. Sorry Paul het blijft denk niet bij 1 keer. 

Groetjes en tot de volgende keer,

Brigitt@

Een jaar later

Het is vandaag exact een jaar geleden dat ik hier mijn laatste blog plaatste. Een jaar waarin veel is gebeurd en waarvan ik dus niks heb laten zien/horen hier. Heb lang getwijfeld of ik het bloggen nog wel leuk vond, maar nu ik een seintje kreeg dat het een jaar geleden is dat ik mijn laatste blogje schreef, toch maar besloten de draad weer op te pakken. Inmiddels de quiltdraad ook weer opgepakt. Toen ik dit blog besloot te schrijven kwam ik tot de ontdekking dat ik afgelopen jaar niet veel heb gedaan op quiltgebied.

Schreef ik op 3 oktober 2017 dat ik zou beginnen met de Sutton Grange van Di Ford, kan ik nu schrijven dat de quilt inmiddels 45" / 115 cm in het vierkant is.

Ik was heel blij met het mooie zomerweer in onze vakantie. Door de warmte was het vaak te warm om wat te ondernemen. Maar de kleine lapjes van de "Drunkard's  path blokjes waren heerlijk te maken onder de parasol op het achterdek of op de wal met je voeten in een emmer koud water. En als het ietsje minder mooi was, kon ik in de voorroef weer nieuwe lapjes tekenen en knippen.

Het schoot dan ook lekker op en aan het eind van de vakantie waren alle 80 blokjes dan ook klaar.
Ik ging dus met een voldaan gevoel terug naar huis. Daar alle 80 blokjes aan elkaar gezet en een derde rand eromheen.

Afgelopen weekend was het al weer mooi weer en kon de quilt in wording mooi buiten gefotografeerd worden.

Nu ik hier achter mijn computer zit is het buiten heerlijk nazomer weer. Straks maar snel mijn wandelschoenen aan en naar buiten nu het nog kan. De blokjes voor de volgende rand moeten nog maar even wachten. We krijgen straks vast nog wel  herfstweer, zodat we lekker bij de houtkachel verder kunnen.  

Zal proberen vanaf nu weer wat vaker te bloggen, maar nu eerst op paddenstoelen jacht. 

Groetjes en tot de volgende keer,

Brigitt@